Το έργο αυτό είναι μια θεωρητική ανάλυση και πρακτική πρόταση για τη δημιουργική προσαρμογή της Ελλάδας προς το νέο παγκόσμιο πλαίσιο που συνιστά η παγκοσμιοποίηση. Ο συγγραφέας διαπιστώνει τη σημαντική καθυστέρηση της θεσμικής συγκρότησης της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας και επισημαίνει την κατεπείγουσα ανάγκη να υιοθετηθούν καινοτομίες (και όχι ημίμετρα) σε όλους τους βασικούς τομείς του δημόσιου βίου. Πιστεύει ότι οι προτάσεις αυτές μπορούν να ευδοκιμήσουν σε ένα νέο πλαίσιο, που συνιστά το όραμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης των λαών. Οι προτάσεις του δεν είναι σκόρπιες: αποτελούν μια λιτή, αλλά πολύ περιεκτική και συνεκτική (απολύτως συγκεκριμένη) δέσμη (την άλλη πρόταση) για τον εκσυγχρονισμό των δομών της ελληνικής κοινωνίας, της οικονομίας και της πολιτικής.